אונדזער געשיכטע
רײנע־נחמה שעכטער
די כּלה
אײַזיק־לײב בלימאַן
דער חתן
דאָס באַקענען זיך
מיר האָבן זיך באַקענט אױף דער ייִדיש־װאָך, אַ װאַקאַציע פֿאַר ייִדיש־רעדערס, אין אױגוסט 2012. רײנע איז געקומען שױן יעדעס יאָר מיט איר משפּחה זינט די קינדער־יאָרן. אײַזיק איז געקומען צום ערשטן מאָל. אין אַ שײנעם אױפֿדערנאַכט האָבן זיך רײנע און אײַזיק געפֿונען אױף דער װעראַנדע, װוּ אַ גרופּע יונגע־לײַט זענען זיך צונױפֿגעקומען נאָך דעם װי דער הױפּט־בנין האָט זיך געהאַט פֿאַרמאַכט. אײנער (אפֿשר רײנעס אַ קוזין) האָט אײַזיקן געפֿרעגט װען ס'איז זײַן געבױרן־טאָג. „דער 13טער פֿעברואַר“ האָט ער געענטפֿערט. רײנע האָט דאָס דערהערט און געענטפֿערט: „מײַן געבױרן־טאָג איז אױך דער 13טער פֿעברואַר!“ מיר בײדע האָבן גערעדט אַ גאַנצע נאַכט, אױף ייִדיש, און זענען געשטאַנען אין קאָנטאַקט דורך דעם גאַנצן יאָר װאָס אײַזיק איז געװען אין אָקספֿאָרד. מיר האָבן זיך געטראָפֿן אין ניו־יאָרק נאָך דעם װאָס מע האָט אײַזיקן אָנגענומען װי אַ דאָקטאָראַנט אין ניו־יאָרקער אוניװערסיטעט. די ליבע האָט גענומען ברענען אױף דער קומעדיקער ייִדיש־װאָך, האָבן מיר שױן אָנגעהױבן גײן „פֿון דער װײַטנס“ — רײנע אין יײל, אײַזיק אין ען־װײַ־יו. נאָך דעם װאָס רײנע האָט פֿאַרענדיקט דעם אוניװערסיטעט האָבן מיר זיך אין אײנעם אַרײַנגעצױגן אין אַ קלײנער דירה אין ברוקלין.
דאָס בעטן די האַנט
דעם 4טן מײַ 2018 זענען מיר אַרױס אױף װעטשערע אינעם רעסטאָראַן „קאָנטראַ“, װאָס געפֿינט זיך אױף דער איסט־סײַד, כּלומרשט מיט דער כּװנה אָפּצומערקן דאָס, װאָס אײַזיק האָט אַרײַנגעשיקט צו זײַנע פּראָפֿעסאָרן דעם ערשטן אױפֿשװאַרץ פֿון זײַן דיסערטאַציע. נאָך דעם װאָס ס'איז געקומען דער ערשטער גאַנג האָט אײַזיק אַרױסגענומען פֿון זײַן זעקל אַ געלע פּאַפּקע. רײנע האָט נישט פֿאַרשטאַנען פֿאַר װאָס אײַזיק האָט מיטגעבראַכט ביוראָװאַרג אױף װעטשערע. ער האָט איר דערלאַנגט די פּאַפּקע, און אינעװײניק האָט זי געפֿונען די דעדיקאַציע צו דער דיסערטאַציע. „אַ מתּנה מײַן באַשערטער רײנע־נחמה שעכטער. נו...?“ מיט דער פֿראַגע „נו?“ און דעם ענטפֿער „נו־נו“ זענען רײנעס זײדע־באָבע, מרדכי און טשאַרנע, געװאָרן חתן־כּלה. רײנע האָט געענטפֿערט „נו־נו“, און אײַזיק האָט איר אָנגעטאָן דאָס פֿינגערל, װאָס ער האָט געירשנט פֿון זײַן באָבע שױרלי.